HISTORIA DWORKU
Od końca XV w. posiadłości Breńskich często zmieniała właścicieli. Od 1667 r. posiadłość należała do rodu Czartoryskich herbu Pogoń Litewska. Za ich panowania został założony piękny park, którego twórcą w stylu wersalskim, był książę Józef Czartoryski. Całość została skomponowana przez słynnego wiedeńskiego projektanta ogrodów Pfaffingera, który kierowała pracami przy zakładaniu parku w latach 1750-1760.
W 1786 r. Ewaryst Kuropatwicki pisał, że ów park jest najpiękniejszym ogrodem w całej Galicji. W swej świetności park dotrwał do końca II wojny światowej. Dzisiejszy park jest już tylko zaniedbaną pozostałością, po pięknym ogrodzie, w którym zieleń uformowana była w sposób geometryczny. Strzyżono drzewa w rozmaite kształty, tworzono ściany z niszami, a w nich stały mitologiczne rzeźby. W całość wkomponowana była sadzawka w kształcie podkowy, z romantycznym mostkiem łączącym park z dworkiem. Ostatnim rodem dziedziczącym dobra breńskie byli Konopkowie.
O wyjątkowym charakterze parku w Brniu świadczy fakt umieszczenia w „Encyklopedii Staropolskiej” Aleksandra Brucknera z 1937 r. pod hasłem „ogrody”, fotografii ogrodu pośród przykładów najpiękniejszych ogrodów i parków polskich.
