HISTORIA DWORKU
Od końca XV w. posiadłości Breńskich często zmieniała właścicieli. Od 1667 r. posiadłość należała do rodu Czartoryskich herbu Pogoń Litewska. Za ich panowania został założony piękny park, którego twórcą w stylu wersalskim, był książę Józef Czartoryski. Całość została skomponowana przez słynnego wiedeńskiego projektanta ogrodów Pfaffingera, który kierowała pracami przy zakładaniu parku w latach 1750-1760.
W 1786 r. Ewaryst Kuropatwicki pisał, że ów park jest najpiękniejszym ogrodem w całej Galicji. W swej świetności park dotrwał do końca II wojny światowej. Zarząd Powiatu Dąbrowskiego oraz Pracownicy Centrum Polonii dokładają wszelkich starań, aby park wrócił do swojej świetności. Została odrestaurowana rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, powodem jej renowacji była postępująca jej destrukcja, dokonano nasadzeń zgodnie z zaleceniami konserwatora zieleni i cały czas trwają prace pielęgnacyjne, polegające na formowaniu zieleni w sposób geometryczny.
Strzyżono drzewa w rozmaite kształty, tworzono ściany z niszami, a w nich stały mitologiczne rzeźby. W całość wkomponowana była sadzawka w kształcie podkowy, z romantycznym mostkiem łączącym park z dworkiem. Ostatnim rodem dziedziczącym dobra breńskie byli Konopkowie.
O wyjątkowym charakterze parku w Brniu świadczy fakt umieszczenia w „Encyklopedii Staropolskiej” Aleksandra Brucknera z 1937 r. pod hasłem „ogrody”, fotografii ogrodu pośród przykładów najpiękniejszych ogrodów i parków polskich.
